Mosquito (1994) ยุงมรณะ

ยุงคือสิ่งมีชีวิตตัวน้อยที่สร้างความรำคาญและโรคแก่มนุษย์อยู่เสมอ จัดการเท่าไรก็ไม่หมดไปจากโลก สิ่งที่ทำได้คือการป้องกันตัวเองไม่ให้ถูกยุงกัด หรือช่วยกันเฝ้าระวังไม่ให้เกิดน้ำขัง ไม่เช่นนั้นยุงจะวางไข่สร้างลูกสร้างหลานอีกนับไม่ถ้วน แต่จะเป็นยังไงหากยุงไม่ได้ตัวเล็กอีกต่อไป เมื่อยุงได้กลายพันธุ์มีขนาดใหญ่ขึ้นหลายร้อยเท่า
คัลท์กันตั้งแต่เปิดเรื่อง เมื่อมียานเอเลี่ยนนอกอวกาศถูกส่งเข้ามาที่โลก แต่เจ้ากรรมที่ยานเอเลี่ยนนั้นไปไม่รอด (เอ้า!) คงเหลือไว้เพียงยานที่ลงจอดในสภาพพังยับเยินกับศพเอเลี่ยนที่นอนตายแน่นิ่ง (เห็นแต่แขนเอเลี่ยนที่โผล่นอกยาน) ทำให้หนังเอเลี่ยนบุกโลกต้องจบลงแต่เพียงเท่านี้ ส่วนสาเหตุนั้นไม่สามารถบอกอะไรได้เลย แต่หลังจากนั้นได้มีบางอย่างเกาะแขนเอเลี่ยน ซึ่งคือยุงตัวจิ๋วที่เพิ่งเกิดและหิวกระหาย หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นคงเดาได้ไม่ยาก (จวบๆ)

เดิมทียุงตัวเล็กก็น่ากลัวพออยู่แล้ว แค่ตบให้ตายบางทียังบินหนีรอดเงื้อมมือได้หน้าตาเฉย แถมยังสร้างความกังวลเสี่ยงโรคไข้เลือดออก ซึ่งเป็นกันทีแทบไม่อยากทำอะไรนอกจากนอนให้น้ำเกลือประคองเรี่ยวแรง แต่ถ้ายุงไม่ได้ตัวเล็กจะเป็นยังไง แน่นอนว่าเลือดคืออาหารชั้นเลิศที่เดิมทีดูดแต่ครั้งไม่ใช่น้อย เมื่อตัวใหญ่ขึ้นต้องมีความต้องการเพิ่มขึ้นตามตัว สำหรับ Mosquito (1994) จะพูดถึงยุกยักษ์ที่กลายพันธุ์เพราะดูดเลือดเอเลี่ยน ซึ่งนั้นทำให้ชาวบ้านต้องแห้งตายกันระนาว
อารมณ์หนังไม่เล่าในเชิงสยองขวัญน่ากลัวซะทีเดียว แต่มีความตลกร้ายซ่อนอยู่พร้อมกับดนตรีประกอบที่รู้สึกพิลึกพิลั่น ทำให้บางครั้งเหมือนหนังตลกที่บังเอิญมียุงยักษ์เข้ามา แต่ยังไงเสียการให้เหตุผลที่มาที่ไปของยุงกลายพันธุ์นับว่าแปลกพอตัว จะบอกถูกจับทดลองก็ไม่ใช่ แต่นี่เล่าถึงยานอวกาศที่ส่งมายังโลก ทว่ายานลำนั้นไม่ทันทำอะไรก็พังไปพร้อมกับชีวิตเอเลี่ยนเสียแล้ว ถ้าไม่เห็นชื่อหนังหรือรู้เรื่องย่อมาก่อนคงแปลกใจไม่ใช่น้อยที่พลิกแพลงซะขนาดนี้

ลักษณะหนังไม่ถึงกับสยองขวัญระดับโหด แต่มีฉากยุงรุมกันสูบเลือดจนตัวแห้งเลยทีเดียว ซึ่งความไม่ธรรมดาของยุงยักษ์คือการโจมตีด้วยปากที่แหลมคมพร้อมแทงอยู่เสมอ (บางทีแอบตลกและสยองขวัญที่เลือกแทงก้น แล้วดันเป็นก้นผู้หญิงที่กำลังเปลือยเสื้อผ้าพอดีซะด้วย นี่ยุงเลือกเหยื่อเหมือนกันนะ) กระนั้นสิ่งที่น่าเสียดายที่สุดคือความพยายามให้มีฝูงยุงยักษ์จำนวนมาก ส่งผลให้ฉากนั้นๆไม่เนียนเอาเสียเลย อย่างกับตัดแปะยังไงอย่างนั้น
ด้วยความที่เลือกยุงยักษ์ทำให้การเคลื่อนไหวมีข้อกำจัดค่อนข้างมากทีเดียว การขยับหรือบินแต่ละทีดูไม่พริ้ว แต่ลองคิดดูสิว่าถ้ายุงยักษ์มีการเคลื่อนไหวเท่ากับหรือใกล้เคียงขนาดปกติคงจะรอดยาก ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่รู้หมดกับค่าหุ่นยุงยักษ์ไปเท่าไหร่ เพราะตายกันเยอะเหลือเกิน เดี๋ยวโดนยิงบ้างระเบิดบ้าง สารพัดที่คนจะสู้กับยุงยักษ์ได้ ซึ่งดูลำบากทีมงานเบื้องหลังซะเหลือเกิน

โดยรวมมีหลายอย่างที่ห้วนซะเหลือเกิน เหมือนจะมีบางอย่างเชื่อมโยงไปถึงยุงยักษ์ แต่ก็ไปไม่ถึงสักที จบแบบดื้อๆและตัดอารมณ์ได้เร็ว ใครรอดไม่รอดอยากให้ลองไปดูกันเสียจริง ซึ่งใครเป็นพระเอกนางเอกเป็นเรื่องปกติที่ต้องรอด แต่กับคนอื่นเนี้ยสิที่มาพลิกล็อคอะไรกันตอนจบ จึงไม่รู้จะสงสารหรือสมเพชดี ถือซะว่าเป็นความคัลท์อีกอย่างล่ะกัน

เสริมเกร็ดหนังสักหน่อยกับนักแสดง Gunnar Hansen ที่แอบเชื่อมถึงอดีตเก่าๆกับประโยคที่แฟนๆหนังสยองขวัญเข้าใจ เมื่อเจ้าตัวถือเลื่อยไฟฟ้าพร้อมกับบอกว่าไม่ได้จับมา 20 ปี หากย้อนกลับไปดูประวัติการแสดงจะพบว่าเป็นคนที่รับบทเป็น เลเธอร์เฟซ ใน The Texas Chain Saw Massacre (1974) นั้นเอง